شیوع سرمی و مطالعه مولکولی آلودگی به توکسوپلاسما در مرغ‌های بومی شهرستان خرم‌آباد، ایران

زمینۀ مطالعه: توکسوپلاسما گوندی یک انگل تک‌یاخته‌ای و داخل سلولی است که قادر به آلوده کردن اکثر جانوران خونگرم از جمله انسان و پرندگان است. با توجه به عادات تغذیه‌ای در مرغ‌های بومی، شیوع آلودگی به توکسوپلاسمادر مرغ‌های با پرورش آزاد به عنوان یک شاخص مناسب از پراکنش اُاُسیست‌‌ها در محیط مطرح است. هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی شیوع سرمی آلودگی به توکسوپلاسمادر مرغ‌های بومی شهرستان خرم‌آباد و مقایسه نتایج حاصل از روش‌های سرمی و مولکولی طراحی گردید. روش‌کار: در مجموع 97 نمونه سرم به صورت تصادفی از مرغ‌های بومی اخذ گردید و با استفاده از آزمون آگلوتیناسیون تعدیل ‌یافته (MAT) از نظر حضور پادتن‌های ضد توکسوپلاسما بررسی گردیدند. پنجاه گرم عضله (ترکیب عضلات قلب و سینه) و کل مغز مرغ‌های سرم مثبت به طور مجزا هموژنیزه گردید و با انجام PCR توالی تکرارشوندهتوکسوپلاسما (RE) ردیابی شد. نتایج: پادتن‌های ضد توکسوپلاسمادر 21 از 97 نمونه سرم (64/21 درصد) مشاهده گردید. از بین 21 پرنده سرم مثبت در 10 پرنده (61/47 درصد) DNA توکسوپلاسما گوندی ردیابی گردید (با عیار سرمی ≥20:1). تطابق اندک بین نتایج سرمی و مولکولی احتمالاً با برخی عوامل از جمله امکان واکنش‌های متقاطع در آزمون MAT و یا مقدار محدود نمونه در آزمون PCR مرتبط است. نتیجه‌گیری نهایی: این نتایج بر اهمیت نقش مرغ‌های بومی به عنوان یک منبع عفونت برای گربه‌ها و افراد ساکن در مناطق روستایی دلالت دارد.